Dziś rarytas Cannondale Headshok!

Podobno, jeżeli pomimo wszelkich starań nie udaje się rozwiązać jakiegoś problemu, należy zawołać kogoś z zewnątrz i poprosić go o pomoc ale, co ważne, nie należy mówić mu nic o swoich dotychczasowych sposobach podejścia do tematu. Zdarza się, że idąc własną drogą nie dość, że znajduje on rozwiązanie, to nie rzadko przewyższa ono nasze oczekiwania! 

Tak chyba było w przypadku Headshok'ów Cannondale'a Konstrukcja zupełnie inna niż standardowy teleskopowy widelec. Zamiast dwóch pracujących goleni, jeden „zespół amortyzujący” umieszczony w rurze sterowej.

Dlaczego „zespół amortyzujący”? Właśnie.. trudno to nazwać teleskopem czy też po prostu amortyzatorem.W odróżnieniu od zwykłego widelca amortyzowanego, poza oczywistą różnicą umiejscowienia elementu amortyzującego, część ruchoma nie przesuwa się względem części stałej ślizgając się dzięki smarowaniu po tulejach ślizgowych, lecz toczy się (!!!) dzięki czterem zespołom wałeczków (łożyska igiełkowe) po bieżniach. Układ pracuje na czterech takich zespołach wałeczków i bieżni rozmieszczonych co 90 stopni, co tworzy niesamowicie sztywną konstrukcję. Precyzyjnie dobrane grubości bieżni umożliwiają stworzenie konstrukcji sztywnej a zarazem czułej jak chyba żaden standardowy widelec i kompletnie pozbawionej luzów! W dodatku całość regularnie serwisowana jest praktycznie nie do zaje...chania ;)

No bo co ma się tutaj wytrzeć, zetrzeć.. czy wyrobić jak wszystko dosłownie gładko się toczy?.. Ponad to, zredukowanie ilości wchodzących w siebie rurek pozwoliło na osiągnięcie więcej niż „przyzwoitej” wagi.

Widelec jako medium amortyzujące wykorzystuje powietrze, ponad to w tej konkretnej wersji istnieje możliwość zablokowania skoku (kartridż olejowy) małą dźwigienką znajdującą się w miejscu kapsla gwiazdki.

Jakie minusy przy takiej ilości plusów?

Ograniczona wartość skoku (tu 80 mm), co w tym zastosowaniu nie jest raczej problemem, kolejny to dedykowane mostki (1,5 cala Cannondale'a jest nieco większe od standardowego 1,5 cala), można by się jeszcze przyczepić do sztywności samych widełek w płaszczyźnie przód tył.. ale w porównaniu ze zwykłymi widelcami w podobnej wadze chyba nie ma się czego czepiać.

Reasumując, miło było rozebrać tak przemyślaną i dobrze zaprojektowaną konstrukcję, nawet jeśli nie było to proste, bo wymagało dorobienia specjalnych narzędzi jak ten klucz:

Zabawa z Hedshokiem wymagała sporego nakładu pracy ale cóż... lubimy to, lubimu się uczyć no i finalnie to nasza praca! Oddajemy do wglądu fotki w wnętrza tego niekonwencjonalnego widelca:

I znowu trochę historii...

Marzenie downhilowców końca lat 90!! Panie i Panowie... RST DELTA PRO!!

W czasach gdy do uprawiania DH wystarczał skok 60mm i to tylko z przodu, a całą „robotę” podczas zjazdu odwalał pilot a nie jak teraz rower, posiadanie widelca o niepojętym wówczas skoku 89mm i „...wait for it!...” olejowym, regulowanym tłumieniu odbicia (wow!!!) było czymś niewyobrażalnym. I oto trafia do nas takie „cudo”.

Mimo tego, że pracowaliśmy nad egzemplarzem mocno zaniedbanym udało nam się go doprowadzić do niemal pierwotnego stanu. Jak widać na zdjęciach olej mocno przepracowany, smar na sprężynach „nieco” zmienił kolor, mimo to nic nie uległo uszkodzeniu i całość po wyczyszczeniu, ponownym nasmarowaniu i zalaniu olejem pracuje wyśmienicie. Nie małą rolę odegrały w tym gumowe osłony goleni (tzw harmonijki), które nie wiedzieć czemu zniknęły ze świata amortyzatorów drastycznie zmniejszając odporność sprzętu na błoto, kurz i ...slajdy po granicie ... ale może o to właśnie chodziło. (na marginesie, Cannondale stosuje je nadal i jakoś „waga” - główny argument większości producentów im nie przeszkadza).

Zamiast stosowania gum producenci zalecają kompletny serwis najlepiej co 25h jazdy! :D Nam to w sumie na rękę ..a co!!

Kolejna rzadkość w dzisiejszym świecie: rozkręcana korona. Umożliwiała w razie uszkodzenia wymianę poszczególnych części (goleni, rury sterowej), a nie jak to bywa dzisiaj.. pół amortyzatora za 200$

Wnętrze, a w szczególności moduł tłumika wykonane starannie i z dbałością o szczegóły, miło popatrzeć i w tym grzebać. No może pomijając stary olej w goleniach, patrz zdjęcia poniżej:

...dla rozwiania wątpliwości ten ładny, różowy olej na fotkach jest świeży... aby jednak nie było tak różowo... (bo do czegoś trzeba się przyczepić) mamy minusa (no ok, małego minusika) całej konstrukcji. Mała dźwigienka regulująca tłumienie odbicia nie była najlepszym „patentem”. Wystając „w bok” od goleni dolnej lubiła się przestawiać sama podczas śmigania w wysokiej trawie lub po innych krzaczorach. Ale to tzw „pikuś” bo w ostateczności można ją było zdemontować.. i problem był rozwiązany.

Reasumując...kawał porządnej jeszcze wtedy, tajwańskiej roboty, pojeździł dekadę... odpowiednio serwisowany pojeździ następną!